5 ก.ย. 2555

ใจเย็นๆ เจตนาดีกันทุกคน

วันที่ทำงาน มีการประชุมฝ่าย ก็เหมือนเดิมทุกครั้ง ที่ผ่านมาผมก็เป็น

ผู้นำในการนำเสนอเนื้อหา ควบคุม สถานะการณ์ ในการประชุม

คอยจัดสรรค์  สังงานคนนั้นคนนนี้

หลายคนมองว่าการสั่งนั้นสั่งนี้เป็นเรื่อง ง่าย

.. มันไม่ง่ายเลยกว่าที่มาอยู่ จุดนี้ เราต้องรับผิดชอบ กับคำสั่งของ ตนเอง
 ต้องคอยระวังว่า คำสั่งนั้น เหมาะสมกับ คนนั้นๆ หรือไม่

นี้หละครับ งาน ของผม ที่เหลือ การใช้เวลา นั้งคิดแล้ว สั่งคนไปทำ สั่งมั่วๆ ฝ่าย/แผนก ก็ แย่ คนลาออก ไม่มีคนทำงานให้ก็ต้องทำเองแล้ว จะลำบาก


อันที่จริง ผมก็ไม่อยากเป็นผู้นำเลย ผมคิดว่ามันต้องรับผิดชอบมาก
แต่เมืออายุมากขึ้น และเราต้องการเงินเดือนที่สูงขึ้นมันก็ต้องก้าวมาในตำแหน่งนี้



แต่หาก.........

4 ก.ย. 2555

ทำมัย ต้องรวย

ตอนนี้ผมอยู่ที่หอพัก
หลังจากเลิกงาน เหมือนกับว่า ชีวิตของวันนี้ พึ่งจะเริ่มขึ้น
พอเวลาเลิกงานมาถึง ตาเริ่มสว่าง

เปลี่ยนเรื่องมาเป็น ดูหนังดีกว่า. ฮ่าๆๆๆ



หนังเรื่องนี้ผมดูแล้ว  ผมคิดว่าเสียเวลาซีวิตจริงๆ 
วันนี้เอาแค่นี้ก่อนนะครับ




3 ก.ย. 2555

งาน ของซีวิต

ทั้งที่รู้ว่ามันเป็นงานที่ดี รายได้คุ้มค่าแรง
แต่อีก ไม่กี่วันผมจะทำงานที่นี้ครบ 10 ปี
แต่มันก็มีหลายอย่างที่ทำให้  คิดว่ามันยังไม่ใช่


วันก่อนพี่ที่ทำงาน พาผมออกไปยืนดู คนงานที่ ทำงานกลางแดด ต้องยกของหนักๆ
และพี่ ก็พูดขึ้นว่า ต้องมาดูแบบนี้ เราจะได้รู้ว่ามีคนลำบากกว่าเราอีกมาก เราหนะสบายแล้ว


ผมเห็นด้วยนะ  .. แต่มันก็ ยังไม่มีแรงบันดาลใจ อยู่ดี
ที่ทำอยู่ก้เพราะ รายได้ที่เป็นสิ่งจำเป็น


2 ก.ย. 2555

1 ภาพใน วันนี้


ขอ 1 ภาพ คำนี้ กำลัง ฮิต อิอิ

พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน .
.
อีกแระ

ผมเข้าดู สถิติการเข้าชม บล็อกที่ผมเขียน นี้ ผมดีใจนะที่ แทบไม่มีใครเข้ามาดูเลย
มันทำให้ บล็อกนี้เหมือน เป็น พื้นที่ส่วนตัวของผมจริงๆ 

คนเรานี้ก็แปลก 
ไม่อยากให้ใครรู้ แต่กลับมา บันทึกลงเน๊ต
สมัยก่อน ผมเคยเขียนบันทึก ไดอะรี้ ทุกวัน 

แต่เมื่อซีวิตเปลี่ยนไป  เขียนลง บล็อก ก็เป็นการเขียนที่ดีเช่นกัน แต่ อาจจะ บันทึกเรื่องที่สุดใจไม่ได้
.
น้ำตา หัวเราะ    รอยยิ้ม ... เจ็บปวด โหยหา  เหงา ......

หิวข้าว

มันเป็นการดีที่ได้กินอะไรอร่อยๆ
ลองคิดดูหาก อาหารที่กำลังกิน กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำร้ายเราแบบช้าๆ
จากความประมาณ 
สุขภาพเริ่ม ทรุดโทรม จากการกินอาหารไม่เลย

 บนทางเดินของคนไร้เส้นทาง ความล้าอาจจะบังตา 
ความประมาณอยู่ข้างกาย 

หากถึงวัน ที่ คุณต้องบอกตัวเองว่า เรากินมาพอแล้ว 
หากยังเดินไปทางนี้มากกว่านี้ 
ท้องฟ้าจะไม่เป็นสีฟ้า
ภูเขาจะ มองไม่เห็น

มีเพียงโลกหน้าที่รออยู่ 

หลายคนบอกว่า กินไปเฮอะ หากวันนี้ยังกินได้ เดี๋ยว ทรุดแล้วจะไม่ได้กิน 

อยากบอกว่า คำนี้มักง่ายเหลือเกิน ใช่สิ วันนี้คุณกินได้

ลองไปถามคนที่กินไม่ได้จริงๆดูสิ หากกลับไปได้เขาคงไม่กินพิษร้ายเข้าไปมากขนาดนนี้จน

จงโหยหา

จงโหยหา
จงโง่เขลา...

   ซีวิตบ้างครั้งหากเราทำใจยอมรับความลำบาก
เราอาจจะได้พบว่าเราลืม ช่วงซีวิต ที่เคยลำบาก

อย่าติดสบายจนเกินไป

ทุกข์ บ้าง บ้างครั้งมันก็รู้สึกดี นะครับ 
Link