สมัย เป็นเด่ก เคย อยากได้ ของเล่น มากๆ มัย
แล้ว เวลาก็ผ่านไป โดย ของเล่น นั้นเรา แอบคิดถึงอยู่ห่างๆ
แต่แล้ว เมือ ความพร้อมมา ถึง เราก็ ซื้อมา แต่ เรา ไม่ใช่เด็กแล้ว
.
.
เวลา ไม่ เคย หวนกลับมา จริง
.
และ ตอนนี้ก้ดึก มากแล้ว อีกครั้ง บ้างครั้ง ก็เหมือน กลับว่า ไม่มีใครเข้าใจเรา จริงๆ หรือ ว่า ความมืดมน อันใด สิงใจเราอยู่
การบินไกลของนกประเสริฐ
พรุ้งนี้ เส้นทางอันแสนน่า อ่อนล้าใจ รออยู่ ทำอย่างไรผม จึงจะมีพลังต่อสู้กับปัยหา เหล่านี้
อีกวัน และ อีกวัน
สุดท้าย มันก้แค่ ความคิด ที่ หลอกลวงตัวตัวเราเอง
ไม่จำเป็น สำหรับ 55-210
ไม่จำเป็นสำหรับการเดินทาง
ไม่จำเป็น ในทุกเรื่อง.....
ปล่อยวาง และ ลาก่อน
. . . . . . . . . . . .
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น