ลองคิดดูหาก อาหารที่กำลังกิน กลับกลายเป็นสิ่งที่ทำร้ายเราแบบช้าๆ
จากความประมาณ
สุขภาพเริ่ม ทรุดโทรม จากการกินอาหารไม่เลย
บนทางเดินของคนไร้เส้นทาง ความล้าอาจจะบังตา
ความประมาณอยู่ข้างกาย
หากถึงวัน ที่ คุณต้องบอกตัวเองว่า เรากินมาพอแล้ว
หากยังเดินไปทางนี้มากกว่านี้
ท้องฟ้าจะไม่เป็นสีฟ้า
ภูเขาจะ มองไม่เห็น
มีเพียงโลกหน้าที่รออยู่
หลายคนบอกว่า กินไปเฮอะ หากวันนี้ยังกินได้ เดี๋ยว ทรุดแล้วจะไม่ได้กิน
อยากบอกว่า คำนี้มักง่ายเหลือเกิน ใช่สิ วันนี้คุณกินได้
ลองไปถามคนที่กินไม่ได้จริงๆดูสิ หากกลับไปได้เขาคงไม่กินพิษร้ายเข้าไปมากขนาดนนี้จน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น